BoomTelling is een boek over de waarde en betekenis van bomen. Het is een persoonlijke en tegelijkertijd poëtische vertelling die de diepere lagen van onze relatie met de boom verkent, in een compacte, filmische stijl geschreven, afgewisseld met honderden foto’s.
Het boek is verschenen in een hand-genummerde en gesigneerde oplage van 100 exemplaren. Alle 1288 boomportretten zijn er in zwart-wit in opgenomen, alsmede vele kleurenfoto’s en ander beeldmateriaal, en de volledige tekst zoals die is ontstaan als resultaat van 4 jaar onderzoek.
Tekst: Martine Nijhoff
Fotografie: Pieter en Anders Veltkamp
Vormgeving: Alfred Marseille
Drukwerk: De Raddraaier
Formaat van 14 x 23 cm
480 pagina’s binnenwerk in 6 pagina’s omslag
Zwitserse binding, genaaid gebrocheerd met gekleurd garen
€ 50,00 exclusief verzendkosten.
Voor een genummerd en gesigneerd exemplaar van het boek kunt u contact opnemen via boomtelling@gmail.com of martinenijhoff@gmail.com.
Brieffragmenten en compacte – soms ook langere – teksten vertellen over de ambivalentie van de hoofdpersoon, haar leven tussen de grote stad enerzijds en het platteland van Italië anderzijds. Over hoe ze zich op en top stedeling voelt, maar ook grote behoefte heeft om zich met natuur te omringen. Omdat ze zich zorgen maakt over haar ecologische voetafdruk vat ze het plan op om de bomen die op hun land zijn opgegroeid – ooit kale akkers, waarvan ze als stadsmensen niet wisten wat ze ermee moesten doen – te gaan tellen. Tegelijkertijd verdiept ze zich in het wezen van de boom. Ze ontdekt de soevereiniteit van dit complexe wezen en hoe ingenieus en superieur bossystemen zijn. Ze verdiept zich in de klimaatproblematiek, en in de vraag hoe het komt dat we zo onverschillig en destructief omgaan met de natuurlijke wereld. Over dit alles schrijft ze brieven, verzamelt ze teksten en citaten.
Ze onderzoekt ook haar eigen relatie met bomen, en met de natuur in zijn geheel. Wat ze leert maakt haar nederig, en ze verlangt ernaar om een diepe verbondenheid te voelen, een wederkerigheid, zoals oorspronkelijke volkeren die kennen, maar denkt dat ze dit vermogen door het opgroeien in de stad is kwijtgeraakt. Ze leert de ernst en de omvang van de klimaatcrisis kennen, en heeft even hoop dat de coronapandemie een kentering teweeg kan brengen, een kantelpunt in het denken over onze omgang met de natuur. Dat blijkt een illusie. Ze neemt de radicale keuze om zich terug te trekken op het stukje grond in Italië, als hoeder van bomen, die ze heeft geteld.