‘liefe Buodewijn
Waarom ben je naar Itaalieje gegaan?
Je zou nog draak zijn. Kom trug.
Je vrient Pieter.’
‘Een heel bijzondere hond’ gaat over Pieter en zijn hond Boudewijn, die heel bijzonder is, omdat hij altijd vrolijk is en alles begrijpt. Pieter en Boudewijn schrijven zelfs brieven aan elkaar, als de hond moet verhuizen. Ze zijn de beste maatjes. Wat het boek extra bijzonder maakt, is dat Boudewijn echt bestaat. De kinderen van schrijfster Martine Nijhoff hebben zelf ook een hond die Boudewijn heet. Hij woont, net als in het boek, in Italië. En de kinderen schrijven, net als Pieter, brieven aan hem. ‘Een heel bijzondere hond’ is een mooi boek om te zien, als je ernaar kijkt, word je nieuwsgierig en krijg je zin om het te lezen!
Pieter woont samen met zijn ouders Ida en Hendrik en zijn hond Boudewijn in een bovenhuis in de stad. Pieter denkt dat ze heel gelukkig zijn, maar dit verandert als Hendrik ineens vertrekt en Boudewijn met zich meeneemt. Nu is Pieter niet alleen zijn vader kwijt, maar ook zijn hond! Hij is erg verdrietig, maar vooral ook boos. Omdat Pieter zijn hond zo mist, gaat hij hem brieven schrijven. En hij krijgt brieven van Boudewijn terug! Hij schrijft over zijn leven in Italië, en over de reden dat Hendrik en hij weg moesten. Op een makkelijke en grappige manier leer je, samen met Pieter, een klein beetje begrijpen wat er gebeurd is tussen de ouders van Pieter. En door deze brieven gaat Pieter in de zomervakantie naar Italië toe. Hier ontdekt hij dat hij zijn vader en Boudewijn niet echt kwijt is…
Van: leesfeest.nl
—
‘Een heel bijzondere hond’ is een bijzonder boek door de gekozen perspectieven, de verschillende verhaallijnen, maar vooral omdat de auteur erin geslaagd is de gevoelens van een jongen zo te verwoorden en te tekenen dat de emoties van de pagina’s af lijken te spatten.
Van: vijftigwereldboeken.nl
—
Haar stijl is schijnbaar eenvoudig, maar met veel informatie tussen de regels door en haar dialogen zijn levensecht, zoals te verwachten van een scenarioschrijfster.
‘Gek eigenlijk, dacht Pieter, wat goed is voor de een, is juist helemaal verkeerd voor de ander.’ En het verhaal gaat weer door. Prachtig toch?! Met dit soort kleine observaties zit het boek vol.
‘Een heel bijzonder hond’ is een boek dat je niet gauw vergeet, omdat het eerlijkheid uitstraalt en omdat de schrijfster onvoorwaardelijk voor Pieter kiest. De volwassenen maken er regelmatig, maar wel op een begrijpelijke manier, een potje van. Qua sfeer en schrijversstandpunt is haar werk te vergelijken met dat van Guus Kuijer en het raakt je net zo.
Zeer origineel, humoristisch en heel veel werk. Je kunt het boek op deze manier eigenlijk twee keer lezen. ‘Een heel bijzondere hond’ is een aanrader!
Van: Leesgoed, 2003, nummer 8
—
Zowel het verhaal als de strip brengen het emotionele onderwerp met een luchtigheid en een relativeringsvermogen waar kinderen wat aan hebben, zeker zij die in een zelfde soort situatie verkeren. Het leest gemakkelijk en de strip voegt werkelijk iets aan het verhaal toe. Of je die nu los van het verhaal of tegelijk leest, maakt niet uit. Je verliest nergens de draad. Het blijft boeien tot het eind, als vader en zoon (en hond) in de vakantie herenigd worden.
Van: Leeuwarden Courant, 05/03/04
—
Prachtig hoe Hendrik hierop inspeelt en vanuit het perspectief van de hond schrijft, zonder dat dit ergens genoemd wordt, ook niet tijdens de vakantieperiode.
Met dit fraaie debuut laat de auteur zien dat ze een goed inlevingsvermogen heeft. Haar ervaring in het schrijven van scenario’s heeft ze optimaal uitgebuit, waardoor ze de lezers kan laten meevoelen in de emoties van de vader, de moeder en het kind.
Van: Friesch Dagblad
—
Wat ‘Een heel bijzondere hond’ tot een nog spannender leeservaring maakt, is dat langs de onderkant een stripverhaal is getekend waarin Boudewijn op zoek gaat naar de verloren knuffel van Pieter.
Van: de Volkskrant
—